آشنایی با محله نفرآباد تهران

به گزارش خبرنگار گروه مناطق «سردبیر پرس»؛ منزل «مجید اوشانی» هنرمند نقاش که در محله نفرآباد قدمتی ۱۲۰ ساله دارد. آب‌انبار این خانه بدون تخریبی به‌عنوان انبار مورد استفاده قرار می‌گیرد. آجرچینی‌های این خانه به صورت پرکلاغی است که این نوع آجرچینی به استحکام بنا در زلزله کمک می‌کند. کفپوش‌های حیاط نیز در قطع نظامی هستند و بدون تغییر مانده‌اند که در برابر رطوبت مقاوم هستند.
آب انبار در گذشته کاربردش این چنین بود که؛ کسی که مسئول انتقال و تقسیم آب بین همسایه‌ها بود میراب نام میگرفت. وقتی آب‌انبار پر می‌شد بلافاصله باید جریان آب را قطع می‌کرد و آب را به آب‌انبار خانه بعدی هدایت می‌کرد و اگر جریان آب به موقع قطع نمی‌شد آب همه خانه را بر می‌داشت و آن خانه برای همیشه رطوبت می‌گرفت. به همین دلیل همیشه از پارچه بی‌مصرف، توپی درست می‌کردند و به محض پر شدن آب‌انبار آن را جلو دریچه می‌گذاشتند و ضرب المثل بگذار در کوزه و آبش را بخور نیز از این عمل آمده است.
تکیه نفرآباد مربوط به دوره قاجار باز می‌گردد و در منطقه ۲۰ شهرداری تهران و در شهرری جنب ضلع شرقی حرم سیدالکریم در محله نفرآباد واقع شده و این اثر در تاریخ ۱۰۶۰ ساخته شده‌است. تکیه نفر آباد از تکیه‌های قدیمی تهران است.
دورتادور دیوار خارجی تکیه نفرآباد که قدمتی ۴۰۰ سال دارد حلقه‌های آهنی با نام پاچه‌بند میخکوب شده است. وقتی وارد حیاط تکیه می‌شویم روی دیوار نام دایی‌عباس جعفر‌قلی  که یکی از متولیان تکیه نفرآباد بود نوشته شده است. تیر چوبی ۱۲ متری که در گوشه تکیه نفرآباد روی زمین قرار گرفته برای بالا بردن خیمه استفاده می‌شود. سردر تکیه نفرآباد کاشی کاری است و روی این کاش کاری‌ها لحظه کشته شدن علی اکبر نقش بسته‌است. دور تا دور صحن شبستان سکویی به ارتفاع ۳۰ سانتی‌متر و عرض سه متر برای نشستن عزاداران وجود دارد. مساحت شبستان ۴۰۰ متر مربع است که با توجه به جمعیت آن روز فضای بزرگی است. بنای شبستان دو طبقه است که در گذشته زن‌ها مراسم تعزیه‌خوانی را از طبقه بالا تماشا می‌کردند.
درگذشته تکیه دیواری نداشت، اما جایی که روحانی به منبر می‌رفت همیشه ثابت بود. زن‌ها و مرد‌ها برای شنیدن روضه روی زمین می‌نشستند. وقتی کاروان شتر‌ها و گوسفند‌ها از اینجا می‌گذشتند از کنار منبر روحانی عبور می‌کردند. تکیه‌ی بزرگ نفرآباد بعد از قریب به چهارصد سال محل برگزاری مراسم عزاداری‌های ماه‌های محرم و صفر می‌باشد.
اما تکیه نفرآباد ثبت ملی نشده و در آستانه خراب شدن توسط آستانه حرم حضرت عبدالعظیم(ع) می‌باشد. 
گفتنی است نصیربک اولین شخصی بود که ساختمان آن را بنا کرد. هم اکنون سه دانگ تکیه به نام دختر مرحوم غلامعلی‌خان نصیری است. غلامعلی‌خان نوه نصیربک بود. این خانواده به صاحب جمع هم معروف بودند. سه دانگ دیگر آن هم وقف است. این بنا در سال ۱۳۴۲ بازسازی شده است. اما فقط ستون‌های چوبی جای خود را به تیرآهن‌ها داده‌اند تا همان شکل قدیمی تکیه حفظ شود.
انتهای پیام/خ