جمهوری اسلامی حرم است

به گزارش پایگاه خبری – تحلیلی «سردبیر پرس»؛ حجت‌الاسلام ابوالقاسم علیزاده در یادداشت ارسالی نوشت: حرم به جایی گویند که حرمت دارد؛ و البته حریمِ حرم به گستره تمام مکان‌هایی است که وابسته به حرم باشد و با وجود آن‌ها حریمِ حرم معنی و حرمت می‌یابد. مانند مسجد که حتی دیوار و پشت‌بام و وضوخانه و حیاتش نیز در حکم شبستان و محراب و منبرش، داری احترام و تقدس است.
علمدار شهدای مدافع حرم که خود شستشوی سرویس‌های بهداشتی حسینیه حضرت زهرا(س) را بالاترین و والا‌ترین افتخار و شان و منزلت و توفیق برای خود می‌دانست، جمهوری اسلامی را با نگاهی ژرف «حرم» معرفی کرد و این یعنی هر جای این کشور و هر نقطه‌ای از آن در حکم حرم است و دارای قداست و حرمت.
به‌راستی چرا در سال‌های پس از پیروزی انقلاب تاکنون که در دهه پنجم آن قرار گرفته‌ایم سیر مطالبه‌ مدیریت‌ها و مسئولیت‌ها همواره نزولی بوده است، یعنی نگاه آحاد مدیران ریز و درشت در کشور، نگاه نردبانی به مقام و عنوان بوده و کمتر کسی را می‌شناسیم که اگر روزی در جایگاه مثلاً استانداری و یا وزارت قرار گرفته، تمایل داشته باشد یک یا چند پله پایین‌تر آمده و از تجربیات به‌دست آمده، در جایگاه دون شأن عاریتی مانند فرمانداری و بخشداری و مدیریت‌های کوچکتر خدمت نماید. ما که سراغ نداریم شما کنکاشی کنید شاید معجزه‌ای شد و یافتید.
اشکال کار همینجاست که فقط شعار خوب می‌دهیم، ولی هرگز منطق و تفکر امام‌المسلمین را نداریم که فرمود اگر مسئولیت‌های ذاتی نبود حاضر بودم در روستای دور افتاده‌ای به امر تبلیغ و کار طلبگی می‌پرداختم و یا فرمودند خودم مسئولیت فضای مجازی را به عهده می‌گرفتم. 
نکته همینجاست که در نگاه حرمی نه نردبانی، خدمت کردن در دستشویی‌ها و سرویس‌های بهداشتی حرم از به‌دست گرفتن چوب پره‌هایی با پر طاووس و خدمت در کنار ضریح امام معصوم علیهم‌السلام ثوابش و ارزشش قطعاً بیشتر خواهد بود و این تفاوت انسان‌ها و شخصیت‌های حرم‌اندیش و غیر آن است.
به‌راستی نیم نگاهی به دو شهر قم و تهران بیندازید، در شهر مقدسی، چون قم ترافیک علما و شخصیت‌های علمی بیداد می‌کند. در حالی که در بسیاری از مناطق کشور مردم مظلوم از فقر فرهنگی و حتی دینی و علمی رنج می‌برند و با مساجد بدون امام، در عطش معارف علمی و تربیتی می‌سوزند؛ و البته در تهران نیز که ترافیک شخصیت‌های مدعی، طعنه به ترافیک خیابان‌های تهران می‌زند، تا جایی که پارکینگ‌های شورا‌ها و هیأت امنا و هیأت مدیره‌های موسسات جورواجور از حضور چشمگیر این‌دست افراد که روزی در منصب و جایگاهی، با امر و دستور و امضای شریفشان خیلی چیز‌ها جابجا می‌شد و این در حالی است که بسیاری از مناطق کشور بخاطر خلأ مدیران پخته و با تجربه دچار عقب‌ماندگی‌های فاحشی هستند؛ و این خسارت و آسیبی است که هیچ‎وقت به نظر خواص مرکز نشین نیامده و لذا توده مردم و بلکه نظام و انقلاب هم از آن رنج برده و می‌برند. حال می‌فهمیم که جمهوری اسلامی حرم است یعنی چه؟
روحت شاد سردار دل‌ها که هنوز کپرنشینان جنوب کرمان و بلوچستان به نفس و عمل تو می‌بالند و با خاطرات خدمت صادقانه تو به محرومین و پابرهنگان، زندگی می‌کنند.
انتهای پیام/خ