روستای «ایستا»؛ روستایی در اطراف تهران

به گزارش خبرنگار گروه مناطق «سردبیر پرس»؛ حاشیه‌های تهران دیدنی‌های زیبایی دارد، اما روستای ایستا علاوه بر زیبا بودنش جایی عجیب به شمار می‌آید.
روستای ایستا از جمله جا‌های دیدنی  شمال ایران محسوب می‌شود. این روستا در استان البرز و منطقه ساوجبلاغ قرار دارد. این روستا آن‌قدر جمعیت محدودی دارد که شهرداری طالقان، آن را یک روستا نمی‌داند، بلکه یک مجموعه جمعیتی با جمعیت بسیار اندک معرفی می‌کند.

این روستا در منطقه‌ای بسیار خوش‌آب‌وهوا و کنار رودخانه واقع شده است. به دلیل خاک حاصلخیز و منابع آب کافی، در این روستا می‌توانید شاهد پوشش گیاهی انبوه و متنوع باشید.
دلیل نام‌گذاری این روستا در منابع ذکر شده است که روش زندگی مردم روستا در فرهنگ گذشته آن‌ها متوقف شده است مردم روستا براساس اعتقادات خاص خود این نوع زندگی را برای خود انتخاب کرده اند، نام‌گذاری روستا به «ایستا»، توقف و ایست فرهنگی مردم آن در زمان و فرهنگ گذشته است. البته انتخاب این نام توسط اهالی روستا انجام نشده و برای آن‌ها خوشایند نیست. آن‌ها از همراهی با مظاهر مدرنیته دوری می‌کنند؛ زیرا معتقدند تغییر در نظام آفرینش، سبب شباهت آن‌ها به کفار می‌شود.
حسین عسگری کتابی را درباره این روستا و فرهنگ مردم آن نوشت و نام کتاب را «ایستا» گذاشت. این نام از آن زمان بر سر زبان‌ها افتاد. بعد‌ها که راز زندگی مردم روستا هویدا شد، بسیاری آن‌ها را اهل توقف نامیدند. روستای اهل توقف، انتظاریون، آخرالزمانی‌ها، کوی منتظران و فانوس‌آباد نام‌های دیگری است که روستای ایستا را به آن می‌خوانند.

علت نام‌گذاری روستا به فانو‌س‌آباد، اشاره به بی‌برقی روستا است. مردم روستا برای روشنایی شب، از فانوس استفاده می‌کنند. با وجود همه این اسم‌ها، اهالی روستای ایستا محل زندگی خود را به نام «کوی منتظران» می‌خوانند.
اهالی این روستا، اهل فرقه‌ای به نام «توقف» هستند و باور اصلی آن‌ها، بر واقعه ظهور حضرت مهدی(عج) استوار است. ایمان در نگاه اهل توقف از جنس تعبد است؛ از این زاویه، توجه به عقل را تنها در جهت وظیفه‌شناسی و برای گذران برخی ضرورت‌ها در نظر می‌گیرند. ساکنان روستا، نماز، دعا و عبادت‌های دسته‌جمعی ندارند و هر کسی به‌ تنهایی عبادت و مناجات خود را به جا می‌آورد. آن‌ها از تقویم استفاده نمی‌کنند و اوقات شرعی یا ساعات روز را بر طبق صلاح دید خود و از طریق گردش خورشید در آسمان حساب می‌کنند. 
گفتنی است هنگامی که وارد این روستای عجیب و غریب می‌شوید هیچ اثری از وسایل نقلیه و عبور و مرور آن‌ها نخواهید دید چراکه اهالی این روستا به قدری پایبند به رعایت آداب و رسوم گذشته خود هستند که هیچ برایشان مهم نیست که این موضوع برای بازدیدکنندگان شاید عجیب باشد چرا که آن‌ها کاملاً عادی با این موضوع برخورد می‌کنند و کاری به کار کسی ندارند. نه تنها اثری از خودرو‌ها نمی‌بینید بلکه متوجه می‌شوید آن‌ها تلویزیون هم تماشا نمی‌کنند و حتی به شب‌نشینی معتقد نیستند و هیچ مراسم عروسی، سالگرد ازدواج، تولد و عزاداری در این روستا برگزار نمی‌شود چرا که هیچ معنا و مفهومی برای ساکنان این روستا ندارد. 

همچنین لازم به ذکر است با وجود اینکه مهمان‌نواز هستند، اما به این شرط که هیچ زنی قصد وارد شدن به روستای آن‌ها را نداشته باشد چرا که کسی از دنیای خارج از روستا زن‌های آن‌ها را ندیده است. آن‌ها بسیار ثروتمند هستند و از راه فروش زمین‌های پدریشان در تبریز زندگی می‌کنند. عجیب‌تر آنکه هیچکدام از افراد ساکنین روستا دارای شناسنامه نیستند و به نوعی جزو آمار جمعیت ایران محسوب نمی‌شوند.
مردم این منطقه برای این که مایحتاج خود را تامین کنند به شهر طالقان رفته و نیاز‌های خود همچون پارچه، میخ، شیشه، مقدار بسیار کمی آهن خرید می‌کنند و خودشان نجار و آهنگر هستند. همچنین در ارتباط با ازدواج در منابع ذکر شده است نوع ازدواج‌ در روستای ایستا بین خودشان است. سببی و نسبی با هم نسبت دارند. هیچ وقت، پسری ایستایی، با دختری خارج از روستا ازدواج نمی‌کند و هیچ دختری نمی‌تواند به ایستا بیاید و زندگی کند.
دیدن موقعیت این روستا و سرسبزیش روح را زنده می‌کند و چون مردم این روستا به طبیعت‌گردی اعتقادی ندارند، طبیعت در این نقطه دست نخورده باقی‌مانده است همچنین حس‌کردن و دیدن دیوار‌هایی که پشتش دنیای دیگری است هم می‌تواند جذاب باشد.  
انتهای پیام/