«دیوآسیاب»؛ بهشتی در میان تهران و مازندران

به گزارش خبرنگار سردبیر پرس؛ اینجا مرز بین تهران و مازندران است، نامش چشمه‌ی دیوآسیاب یا همان پارک ملی‌لار از سال ۱۳۵۴ شناخته می‌شود. دشتی وسیع که همچون فرشی سبز زیر کوهپایه‌ی دماوند پهن گشته است و شقایق‌ها و گل‌های زرد رنگ زینتش گشته است‌ این دشت از سال ۱۳۶۱ به عنوان منطقه حفاظت شده […]

به گزارش خبرنگار سردبیر پرس؛ اینجا مرز بین تهران و مازندران است، نامش چشمه‌ی دیوآسیاب یا همان پارک ملی‌لار از سال ۱۳۵۴ شناخته می‌شود. دشتی وسیع که همچون فرشی سبز زیر کوهپایه‌ی دماوند پهن گشته است و شقایق‌ها و گل‌های زرد رنگ زینتش گشته است‌ این دشت از سال ۱۳۶۱ به عنوان منطقه حفاظت شده و از سال ۷۰ شکار در برخی مناطق آن ممنوع گشت.

دشت لار دشتی است که بخش شمالی و شمال شرقی آن در استان مازندران و بخش جنوبی و جنوب غربی آن در لواسانات شهرستان شمیران استان تهران واقع شده است.

‌ آب این چشمه که در دشت لار قرار گرفته است از نوع بی کربنات گوگردی است واز آن بوی گوگرد ساطع می‌شود و دارای آبی ترش مزه است که بین ۵ تا ۱۰ درجه سانتیگراد دمای آن است.

گوگردی بودن آب این چشمه یکی از دلایل سفید بودن آب رود سفیدآب است، چرا که در انتها آب چشمه دیو آسیاب به سفید رود می‌ریزد. املاح معدنی موجود در این آب برای درمان برخی از بیماری‌ها مناسب است و خاصیت درمانی دارد.

در طی فصول رنگ این آب از آبی روشن تا خاکستری متغیر است که به میزان آلودگی آب بستگی دارد.

دریاچه‌ی دایره‌ای شکل فیروزه‌ای با قطر ۲۰ و عمق ۲ متر، نگین درخشان این دشت است و هنگامی که جوشش را از دو رودخانه‌ی دلیچای و سفیدآب بنگرید محو تماشای آن خواهید شد‌. 

دریاچه‌ی دیو آسیاب بسترش را خودش ساخته است و به دلیل انباشته شدن و رسوب مواد معدنی، به ویژه املاح بی کربنات موجود در آب در ارتفاع ۲۰ متری از بستر رودخانه به وجود آمده است. 

به دلیل اینکه املاح آب نمی‌توانند مانع فشار آب شوند درنتیجه دهانه‌های چشمه مسدود نیست. دو عامل یعنی فشار زیاد آب و مقدار زیاد املاح بی کربنات کلسیم باعث شده است که این دریاچه شکل مخروطی به خود نگیرد و به شکل سکوئی تخت و صاف باقی بماند.
آدرس: شهرستان دماوند، جاده هراز، جاده فرعی پلور به سمت سد لار، در امتداد مسیر رودخانه لار به سمت شمال‌
انتهای پیام/خ