مولا علی را که کشت؟

حجت‌الاسلام ابوالقاسم علیزاده در یادداشت ارسالی به «سردبیر پرس» درباره شهادت امام علی(ع) و شب قدر نوشت: علی را چه کشت؟ متدینینی که اهل تحلیل سیاسی و دشمن‌‎شناس نبودند.
آنچه که قوی‌ترین مرد تاریخ را مظلوم کرد و آنچه که موجب شد لشکر فرزند مولا خالی و پازل معاویه تکمیل شود و امام حسن(علیه السلام) را مذل المومنین بخوانند در یک واژه «نداشتن قدرت تحلیل سیاسی» بود.
آری؛ همه و همه اهل تدین بودند؛ روزه می‎گرفتند و در شب قدر احیاء به پا می‌کردند، ولی فقط قدرت تحلیل سیاسی نداشتند. این است خطر بزرگ دینداری منهای بصیرت.
 قدرت تحلیل سیاسی نباشد به نام عدالتخواهی و به کام عدالتخواری فرق مبارک بزرگ عدالتخواه تاریخ در محراب شکافته می‎شود و قربه‌الی‌الله پای حسن‌بن‌علی مجروح و حسین‌بن‌‎علی نیز به مسلخ برده می‌شود. 
 قدرت تحلیل سیاسی نباشد پیروزی در بدر و احزاب دیده نمی‌شود و با فراموش کردن شکست پارادیم اشرافیت قریش، تنها پی کردن شتر فتنه جمل و پیراهن عثمان دیده می‌شود. 
تدین باشد، ولی قدرت تحلیل سیاسی نباشد، خطای فلان سفیر و استاندار در حکومت علوی را به پای اسلام و علی می‌نویسند.
قدرت تحلیل سیاسی نباشد حکمیت صفین و صلح امام حسن را نه به پای خیانت اشعری‌ها و عبیدالله‌بن‌عباس‌ها بلکه به نام امام جامعه می‌نویسند. 
قدرت تحلیل سیاسی نباشد عده و تنوع دشمن در جنگ احزاب را بهانه‌ای می‌کنند برای خواندن غزل یاس و تکرار قرائت آیه‌: «یا أَهلَ یَثرِبَ لا مُقامَ لَکُم فَارجِعوا» (احزاب ۱۳) 
چقدر تلخ است جماعتی بسیار قلیل از متدین عزیز هموطنم غافلانه همزبان با قاتلان حاج قاسم؛ نتانیاهو، بن‌سلمان، مریم رجوی و بنی صدر و دشمنان قسم خورده اسلام و انقلاب این آیه یاس تلاوت کردند که: «یا اهل ایران تا کی به پای صندوق‌ها می‌روید؛ فارجعوا»، «اعوذ بالله من دیندار سکولار»
قدرت تحلیل سیاسی که نباشد جای جلاد و شهید عوض می‌شود. معاویه طرفدار حقوق بشر و شجاع خوانده می‎شود و علی بی تدبیر (خ ۲۷ نهج البلاغه) 
تحلیل سیاسی نباشد شاید شب تا به صبح قرآن سر گرفته می‌شود، ولی پیام قران درک نمی‌شود؛ متدین واقعی کسی نیست که آیه ۷ سوره منافقون بخواند، ولی نداند هدف اصلی تحریم‌ها، جنگ اراده‌ها و «حتی ینفضّوا» است. (صدالبته هرکس سوءتدبیر‌های داخلی در جمهوری اسلامی و بدعملی و بی‎عملی برخی سفره‎نشینان شهدا و امام را، مکمل تاثیر تحریم نداند بی‌‎درنگ در عقل او شک باید نمود.) 
قدرت تحلیل سیاسی نباشد اندکی منتظران صالح، حزب قاعدین می‌شوند.
قدرت تحلیل سیاسی نباشد گوساله‌ها در گاوداری سامری مدفون می‌شود و متدینین هم ممکن است نعره‌های گاو‌های به روز شده را از گاوداری‌های بی بی سی فارسی، voa، من و تو و اردوگاه منافقین در آلبانی را مرید بشوند. 
قدرت تحلیل سیاسی نباشد متدینینی در رَحِم تاریخ متولد می‌شوند که عاشق نام علی هستند، ولی غافل از راه و امر علی « لاَ رأیَ لمنْ لا یُطَاع».
به دست بریده حاج قاسم نمی‌توان عاشق شد و برعکس حاج قاسم بود و در بزنگاه انتخابات برعکس توصیه‌ او عمل کرد: «سربازتان از یک برج دیده‎بانی، دید که اگر این نظام آسیب ببیند، دین و آنچه از ارزش‌های آن که شما در حوزه‌ها استخوان برایش خُرد کرده‌اید از بین می‌رود. این دوره‌ها با همه دوره‌ها متفاوت است. این بار اگر مسلّط شدند، از اسلام چیزی باقی نمی‌ماند.»
صدالبته اگر قدرت تحلیل سیاسی نباشد اعتراف می‎کنم هر خبط و خطا در حکومت اسلامی توجیه می‌شود. غافل از اینکه توجیه همه مشکلات و ارتباط دادن آن به دشمن و آمریکا غلط و خلاف مشرب سیاسی امام علی(ع) و سیدروح‎الله و امامنا الخامنه‌ای است.
توجیه همه مشکلات حماقت است، ولی شهید به خط خون نوشت که سیاه‌نمایی و ناامیدی نیز خیانت و حضور در صحنه رسالت است. 
من به اشکی که در شب قدر ریخته‌اید و یا می‌ریزید قسم می‎خورم که از عمق وجود شرایط و اوضاع را در کف زندگی مردم به‎ویژه پابرهنگان و ضعفا، درک می‎کنم و خوب می‎فهمم که دلخورید و دلخوریم و حق داریم گله‌مند باشیم. امامین انقلاب و هیچکس هم مدعی اجرای کامل اسلام و عدالت در جمهوری اسلامی نبوده و نیست و به قصورات و تقصیرات آگاهیم، ولی رمز علوی ماندن و راز سعادت ملت در خلق حماسه حضور در همه‌ی میادین پایداری و مقاومت و مجاهدت است. 
اشک منهای ولایتمداری و دشمن‌شناسی در شب قدر همچون نماز بدون وضو است؛ که با وجود شهادت علی در محراب مسجد، گفتند مگر نماز می‌خوانده علی آری! اندکی تامل در اینکه «علی(ع) را چه کُشت؟»
انتهای پیام/خ